1 اتفاق است آنکه هردشوار را آسان نمود ورنه از تدبیر یک ناخن ‌گره نتوان‌ گشود

2 گر به شهرت مایلی با بی‌نشانی ساز کن دهر نتواند نمودن آنچه عنقا وانمود

3 آرزو از نفی ما اثبا یار ایجاد کرد هرچه ازآثار مجنون‌ کاست بر لیلی فزود

4 صافی دل تهمت‌آلودکلف شد از حسد رنگ آب از سیلی امواج می‌گردد کبود

5 حیف طبعی‌کز وبال‌کبر وکین آگاه نیست خاک ریزید از مزاری چند در چشم حسود

6 راحت این بزم برترک طمع موقوف بود دستها بر هم نهادیم از طلب‌، مژگان غنود

7 حسن یکتا بیدل از تمثال دارد انفعال جای زنگارت همین آیینه می‌باید زدود