باغست و بهار و سر و عالی ای جان از مولانا رباعی 1435

1 حد البشیر بشاره یا جار دهش الفؤاد بما حداه و حاروا

2 سمعوا نداء الحق من فم طارق قرب الخیام الیکم و الدار

1 الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی تعالوا نحو عشق منستزید

2 دعانا من تعالی عن حدود نجی‌المحدود بالعین الحدید

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد