زآنگه که مست عشق تو شدسیف از سیف فرغانی غزل 133

1 زآنگه که مست عشق تو شدسیف رابهست یک کام از لب تو که صد جام از صبوح

2 ای پیک نامه ور زمن آن ماه را بگوی فی جنب شمس غرتک البدر لا یلوح

3 واین خسته فراق ترا طرفه حالتیست من ذکر کم یسرومن شوقکم ینوح

4 ای اهل دل زلعل تو کرده غذای روح مردن زعشق تو بر زنده دلان فتوح

5 از من مباش دور که وصل وفراق تست خوش همچو بسط روزی وناخوش چو قبض روح

6 گر تو بوصل وعده کنی کی کنی وفا ورمن ز عشق توبه کنم که بود نصوح

7 خستم لب تو زآنکه دلم از تو خسته بود وآنک بحکم شرع قصاص است در جروح

8 از چشم من که میدهد از ریش دل خبر اشک آنچنان برفت که خونابه از قروح

9 ارزان وزود باشد اگر عاشقی بیافت وصل ترا بملک سلیمان وعمر نوح