1 دارد نشان ز طینت مجنون، سرشت ما از روی هم نوشته قضا، سرنوشت ما

2 چون دانه دل به خوشه و خرمن نبسته‌ایم محتاج آبیاری برق است کشت ما

3 انصاف بین که سوی تو رضوان چو دید، گفت چون عارضت گلی نبود در بهشت ما

4 تا از فروغ روی تو بتخانه درگرفت آتش به کعبه تحفه برند از کشت ما

5 بنیاد دیر، بر لب دریای رحمت است از سنگ کعبه فرق بود تا به خشت ما