گرد فتادگی شده بال همای ما از اسیر غزل 47

1 کرده ای جیقه جیقه ابرو را داده ای عرض جوهر مو را

2 سخت روتر زسنگ خاره نه ای روی دل دیده هم ترازو را؟

1 مست نازی نتوان گفت که ما را دریاب سوی خود بین و دل اهل وفا را دریاب

2 هر نسیمی که وزد نامه فارغبالی است خار صحرای جنون باش و هوا را دریاب

1 بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا لاف طاقت زده ام کم گنهی نیست مرا

2 دیده گر جلوه گه گلشن امید شود همچو نرگس سر و برگ نگهی نیست مرا