نیست مهر تو متاعی که بجان از طبیب اصفهانی غزل 122

1 نیست مهر تو متاعی که بجان بفروشم گرچه ارزان خرم این جنس و گران بفروشم

2 منم آن قدرشناسی که اگر مهر ترا بفروشم بدو عالم بزیان بفروشم

3 دلگران نیستم از درد غمت تا آسان اینچنین دردبدرمان گران بفروشم

4 ای دل از ما مطلب صبر که در رشته عشق آشکارا خرم این جنس و نهان بفروشم

5 شادم از جور تو چندان که بدین دست تهی گر فروشم بکسی دل نگران بفروشم

6 کارم افتاد به بیداری شبها آن به که براحت طلبان خواب گران بفروشم

7 بس ملولم من ازین گفت و شنید آن بهتر بخرم گوش گرانی و زبان بفروشم

8 مشو این خواجه خریدار طبیبش که مراست کی من این بنده شایسته گران بفروشم