از عمر نمانده ست بر من مگر آمُرغ از کسایی مروزی دیوان اشعار 32

1 از عمر نمانده ست بر من مگر آمُرغ در کیسه نمانده ست بر من مگر آخال

2 تا پیر نشد مرد نداند خطر عمر تا مانده نشد مرغ نداند خطر بال

3 ای گمشده و خیره و سرگشته کسایی گواژه زده بر تو امن ریمن و محتال