برای سوختن یک شعله کافی نیست از قدسی مشهدی غزل 32

1 برای سوختن یک شعله کافی نیست داغم را صد آتشخانه باید تا کند روشن چراغم را

2 بهارم خرمی از تازه‌رویی‌های او دارد وگرنه غنچه‌ای دارد به دل سامان باغم را

3 نیم گم‌گشته شوق چراغ و آرزوی گل چرا از بلبل و پروانه می‌جویی سراغم را

4 ز چشمم چند جوشد خون دل چون باده ای ساقی به رغم دیده پرخون بیا پر کن ایاغم را

5 پریشان شد دماغم ای نسیم صبحدم برخیز ز بوی سنبل زلفش معطر کن دماغم را

6 دلم را طاقت محرومی غم کی بود قدسی؟ فراق صحبت پروانه می‌سوزد چراغم را