در همه دیر مغان نیست چو از حافظ شیرازی غزل 490

1 در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

2 دل که آیینه شاهیست غباری دارد از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی

3 کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی

4 نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج نروند اهل نظر از پی نابینایی

5 شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

6 جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر در کنارم بنشانند سهی بالایی

7 کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی

8 سخن غیر مگو با من معشوقه پرست کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی

9 این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی

10 گر مسلمانی از این است که حافظ دارد آه اگر از پی امروز بود فردایی