نیست هم‌دردی که بردارد از قصاب کاشانی غزل 317

1 نیست هم‌دردی که بردارد ز دل بار کسی در جهان یا رب نیافتد با کسی کار کسی

2 هیچ بیداری نباشد خفته‌ایش اندر کمین چون‌که در خوابی بترس از چشم بیدار کسی

3 کعبه رفتن دل به دست آوردن خلق است و بس سودمند است آنکه می‌گردد خریدار کسی

4 هیچ‌کس جانا نمی‌سوزد چراغش تا به صبح پر مخند ای صبح صادق بر شب تار کسی

5 در جهان قصاب گر خواهی بمانی در امان خویش را راضی مکن از بهر آزار کسی