افتاده کلاه از سر و ناموسم نیست از نظیری رباعی 8

1 از پی آشوب ما، در زلف دارد شانه را شورش زنجیر در شور آورد دیوانه را

2 حسن بنیاد محبت بر پریشانی نهاد تا نشورد خاک را دهقان نریزد دانه را

1 تو را به کعبه مرا کار با دل افتادست به کعبه بتکده من مقابل افتادست

2 صدای بی جرس ار بشنوی غریب مدان که روح ماست به دنبال محمل افتادست

1 ای کرده خراب خانه‌ها را بر هم زده آشیانه‌ها را

2 صیادوَشان به دام زلفت درباخته صید خانه‌ها را