نیست هرگز ببد و نیک جهان از طبیب اصفهانی غزل 7

1 نیست هرگز ببد و نیک جهان کار مرا هست یکسان به برم سبحه و زنار مرا

2 آب آئینه ز عکس رخ من گل گردد گرد غم بسکه نشسته است برخسار مرا

3 چون حبابم نبود حوصله رطل گران می کند یک قدح باده سبکبار مرا

4 دیده بر همت دریا نگشایم چو صدف قطره اشگ بود گوهر شهوار مرا

5 شیوه جور مبادا که رود از یادش برسانید بآن یار ستمگار مرا

6 زآن خوشم در صف عشاق که در بزم طبیب سرخ رو می کند این دیده خونبار مرا