مرا سر بلندی ز سودای از اوحدی مراغه‌ای غزل 114

1 مرا سر بلندی ز سودای اوست سری دوست دارم که در پای اوست

2 مزاج دلم گرم از آن می‌شود که بر مهر روی دلارای اوست

3 مرا زیبد ار لاف شاهی زنم که در سینه گنج تمنای اوست

4 نیابی در اجزای من دره‌ای که آن ذره خالی ز سودای اوست

5 سرم جای شور و تنم جای شوق لبم جای ذکر و دلم جای اوست

6 که نزدیک لیلی خبر می‌برد؟ که: مجنون آشفته شیدای اوست

7 دل اوحدی کی برآید ز بند؟ که در بند زلف سمن سای اوست