بازم از خون جگر دیده تر از قصاب کاشانی غزل 173

1 بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز پایت از چشم من آلوده نگردد، پرهیز

2 طفل اشکم نزند پا به زمین از دامن چه کند پیش پدر هست جگرگوشه عزیز

3 تو به فریاد رس ای دوست که در روز حساب نیست در دست به جز داغ توام دستاویز

4 ساقی دهر گرت جام ببخشد زنهار جز می شوق اگر آب حیات است بریز

5 هست در بستر غم شب همه شب تا به سحر حلقه زلف تو بر زخم دعا غالیه بیز

6 صبر در کشتن قصاب ستم‌کش ز چه روی گردن او به رضای تو و شمشیر تو تیز