از آن تر شد به خون دیده دامانی از وحشی بافقی غزل 290

1 از آن تر شد به خون دیده دامانی که من دارم که با تردامنان یار است جانانی که من دارم

2 اگر با من چنین ماند پریشان اختلاط من ازین بدتر شود حال پریشانی که من دارم

3 ز مردم گر چه می‌پوشم خراش سینهٔ خود را ولی پیداست از چاک گریبانی که من دارم

4 کشم تا کی غم هجران اجل گو قصد جانم کن نمی‌ارزد به چندین درد سر جانی که من دارم

5 مپرس از من که ویران از چه شد غمخانه‌ات وحشی جهان ویران کند این چشم گریانی که من دارم