منم که مهر نبی و ولی پناه از فیض کاشانی غزل 1029

1 منم که مهر نبی و ولی پناه من است دعای نایب حق ورد صبحگاه من است

2 ز پادشاه و گدا فارغم بحمد اللّه گدای خاک ره دوست پادشاه من است

3 ز وصل او نشکیبم گرم به تیغ زنند رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

4 به حال من نظری می‏کن ای امام زمان که التفات تو کفاره گناه من است‏

5 مرا ز دنیی و عقبی غرض وصال شماست جز این خیال ندارم خدا گواه من است

6 بر آستان شما رو نهاده‌‏ام زان روی فرا ز مسند خورشید تکیه‏‌گاه من است

7 ز موج‏های حوادث مرا چه باک ای فیض چو مهر حیدر و اولاد او پناه من است

8 وگرنه ذکر حقم بر زبان خروشی نیست به دل محبت این قوم عذرخواه من است