منم که نور خرد در چراغ من از قدسی مشهدی غزل 131

1 منم که نور خرد در چراغ من غلط است بجز هوای جنون در دماغ من غلط است

2 سرود مرغ من الماس بر جگر پاشد ترانه‌سنجی بلبل به زاغ من غلط است

3 نگه ز دیدن آن، ریش گردد ای همدم برو که دیده گشودن به داغ من غلط است

4 تمام، خون دل است و فشرده الماس نبرده پی لب من، یا ایاغ من غلط است

5 نشان پا طلبد خصر و من به وادی عشق به دیده می‌سپرم ره، سراغ من غلط است

6 تمام شعله شوای طایر حرم، زنهار به بال و پر هوس گشتِ باغ من غلط است

7 طبیب گو مده آزار خود، که چون قدسی اسیر گشته عشقم، فراغ من غلط است