این منم هر شام چون پروانه جایی سوخته
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 این منم هر شام چون پروانه جایی سوخته کرده ترک جان شیرین در هوایی سوخته
2 راستی پروانه داند چاشنی داغ عشق کو در این آتش چو من بیدست و پایی سوخته
3 هر صباحم تازه داغی بر دل از عشق گلیست همچو آن دیوانه کش هر روز جایی سوخته
4 دوست می دارد دل من داغ های خویش را زانکه هر یک از برای دلربایی سوخته
5 دل که برگشت از من و بالاله رویان خو گرفت بینمش یکروز از داغ جدایی سوخته
6 کیست با داغ تمنایت فغانی در جهان درد پروردی اسیری بینوایی سوخته
ادامه توضیحات شاعر