در عهد تو و منست در هفت اقلیم از غالب دهلوی رباعی 87

1 چو صبح من ز سیاهی به شام مانندست چه گوییم که ز شب چند رفت یا چندست؟

2 به رنج از پی راحت نگاه داشته اند ز حکمت ست که پای شکسته در بندست؟

1 سینه بگشودیم و خلقی دید کاینجا آتش است بعد از این گویند آتش را که گویا آتش است

2 انتظار جوله ساقی کبابم می‌کند می به ساغر آب حیوان و به مینا آتش است

1 تا به سویم نظر لطف «جمس تامسن » است سبزه ام گلبن و خارم گل و خاکم چمنست

2 ای که تا نام تو آرایش عنوان بخشید صفحه نامه به شادابی برگ سمنست