به دل ز عربده جایی که داشتی از غالب دهلوی غزل 318

1 به دل ز عربده جایی که داشتی داری شمار عهد وفایی که داشتی داری

2 به لب چه خیزد از انگیز وعده های وفا به دل نشست جفایی که داشتی داری

3 تو کی ز جور پشیمان شدی چه می گویی؟ دروغ راست نمایی که داشتی داری

4 به سینه چون دل و در دل چو جان خزیدی و باز نگاه مهرفزایی که داشتی داری

5 عتاب و مهر تو از هم شناختن نتوان خرد فریب ادایی که داشتی داری

6 خراب باده دوشینه ای سرت گردم ادای لغزش پایی که داشتی داری

7 به کردگار نگردیدی و همان به فسوس حدیث روز جزایی که داشتی داری

8 کرشمه بار نهالی که بوده ای هستی به سر ز فتنه هوایی که داشتی داری

9 هنوز ناز پی غمزه گم نداند کرد ادای پرده گشایی که داشتی داری

10 جهانیان ز تو برگشته اند گر غالب ترا چه باک خدایی که داشتی داری