دارد شرف بر انجم و افلاک خاک از فیض کاشانی غزل 34

1 دارد شرف بر انجم و افلاک خاک ما آئینهٔ خدای نما جان پاک ما

2 تاامر و خلق جمله شود دوست دست صنع کشته است تخم مهر گیاهی بخاک ما

3 درما فکنده دانهٔ از مهر خویشتن تا کاینات جمع شود در شباک ما

4 در بدو آفرینش و تخمیر آب و گل با آب و تاب عشق سرشتند خاک ما

5 مستان پاک طینت میخانهٔ الست گیرند باده های مروّق زتاک ما

6 ما را درون سینهٔ خود جای داده اند هستند آسمان و زمین سینه چاک ما

7 فردوس جای ما و ملک همنشین حور کزخاک آن سرای بود خاک پاک ما

8 مسجود هر فرشته و محبوب روح قدس یارب چه گوهر است نهان زیر خاک ما

9 فیض از زبان خویش نمیگوید این سخن حرفی است از زبان امامان پاک ما