مرا خوش است به درد خود و جراحت خویش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 مرا خوش است به درد خود و جراحت خویش رو ای طبیب رها کن مرا به لذت خویش
2 چو در زمانه رفیق شفیق ممتنعست کشیم گنج قناعت به کنج عذلت خویش
3 نعیم دهر به یک منتی نمی ارزد خوش است نان ز بازو و بار منت خویش
4 مرا ز روز ازل درد و عشق شد قسمت خوشا تلذذ ریزا به قسمت خویش
5 نعیم عشق تو را شاهدی میسر شد بساز با غم هجران و شکر نعمت خویش
ادامه توضیحات شاعر