روی تو خوش می‌نماید آینهٔ ما
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
1 روی تو خوش می‌نماید آینهٔ ما کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا
2 چون می روشن° در آبگینهٔ صافی خویِ جمیل° از جمالِ روی تو پیدا
3 هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت از تو نباشد به هیچ روی شکیبا
4 صیدِ بیابان سر از کمند بپیچد ما همه پیچیده در کمند تو عمدا
5 طایرِ مسکین که مهر بست به جایی گر بکشندش نمی‌رود به دگر جا
6 غیرتم آید شکایت از تو به هر کس درد اَحِبّا نمی‌برم به اطبا
7 برخیِ جانت شوم که شمع افق را پیش بمیرد چراغدانِ ثریا
8 گر تو شکرخنده° آستین° نفشانی هر مگسی طوطیی شوند شکرخا
9 لُعبتِ شیرین اگر تُرُش ننشیند مدعیانش طمع کنند به حلوا
10 مردِ تماشای باغِ حسن تو سعدیست دست° فرومایگان برند به یغما
ادامه توضیحات شاعر