با غیر ز می پر است جامت از سحاب اصفهانی غزل 79

1 با غیر ز می پر است جامت شادیم به عیش ناتمامت

2 اندیشه ی مرهم ارکند دل گو لذت زخم او حرامت

3 انکار قیامت ارکند کس برخیز که بنگرد قیامت

4 ای مرغ دل از نخست گسترد دامی ز وفا و کرد رامت

5 از بهر فریب دیگران بود گر داشت دو روزی احترامت

6 آیند به شوق سنگ جورت مرغان چمن بطرف بامت

7 دریاب گیاه خشک ما را ای ابر عطا ز فیض عامت

8 بینی چو شتاب عمر سویم آهسته چرا بود خرامت

9 آهی ز جگر کشیدم ای دل کز چرخ کشیدم انتقامت

10 خط از رخ او دمید و گویا گردید (سحاب) صبح شامت