از دامن کوه لاله از ملک‌الشعرا بهار رباعی 715

1 دل من خواهی ای ترک و ندانی که خطاست از چو من عاشق دلباخته جان باید خواست

2 دل من خواهی و پاداش مرا بوسه دهی هرکه زینسان دل من خواهد بدهم که رواست

1 دارد سرهنگ شهریار محمد لطف به‌ من‌، چون ‌به ‌یار غار محمد

2 ما و محمد دو دوستار قدیمیم کی رود از یاد دوستار، محمد

1 ای عجب این خلق را هر دم دگرسان حالتی است گاه زیبا، گاه زشت‌، الحق که انسان آیتی است

2 اندرین کشور تبه گشت آسمانی گوهرم لعل را کی در دل کوه بدخشان قیمتی است