بسکه حرف مدعا نازک رقم افتاده از بیدل دهلوی غزل 579

1 بسکه حرف مدعا نازک رقم افتاده است نامه‌ام چون حیرت آیینه یکسر ساده است

2 طینت عاشق نگردد از ضعیفی پایمال گر فتد بر خاک حرفی بر زبان افتاده است

3 نشئه‌ای دارد دماغ بیقراریهای من پیچ و تاب بیخودان هم رنگ موج باده است

4 گردباد شوقم و عمری‌ست در دشت جنون خیمه‌ام چون‌چرخ بر سرگشتگی‌استاده است

5 آهم و طرفی نمی‌بندم به الفتگاه دل بی‌دماغیهای شوقم سر به صحرا داده است

6 زینت ظاهر غبار معنی اسرار ماست شیشهٔ رنگین حجاب آب و رنگ باده است

7 در طلب بایدگذشت ازهرچه می‌آید به ییش گر همه سرمنزل مقصود باشد جاده است

8 گربودتسلیم سرمشق جبینت چون غبار دامن هرکس‌که می‌آری به‌کف سجاده است

9 وضع محویت تماشاخانهٔ‌ نیرنگ‌کیست یک جهان آیینه‌ام تا حیرتم رو داده است

10 برق جولان آه بیدل یاس‌پرورد است و بس الحذر ای مدعی این دود آتش‌زاده است