عید است و موسم گل و هنگام از حسین خوارزمی غزل 129

1 عید است و موسم گل و هنگام طرف باغ لیکن مراست در دل غمگین چو لاله داغ

2 ساقی اهل عشق فروغی ز باده کو تا لحظه ای ز هستی خویشم دهد فراغ

3 با عقل سوی دوست کسی ره نمیبرد خورشید را بشب نتوان یافت با چراغ

4 از کوی دوست میرسی ای باد مشگبوی کز رهگذار تست مرا عنبرین دماغ

5 در ناله است بلبل و نرگس گشاده چشم تا کی خرامی ای گل سیراب سوی باغ

6 دل بی تو سوخت چاره کارش ز کار تست حاکم توئی و نیست بر این خسته جز بلاغ

7 شعرت غذای طوطی روح است ای حسین بشناس قدر طعمه طوطی مده بزاغ