سپیده‌دم از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 12

1 سپیده‌دم که وقت کار عامست نبیذ غارجی رسم کرامست

2 مرا ده ساقیا جام نخستین که من مخمورم و میلم به جامست

3 ولیکن لختکی باریکتر ده نبیذ یکمنی دادن کدامست

4 نماز بامدادان کرد باید سه جام یکمنی خوردن حرامست

5 چو وام ایزدی بنهاده باشم مرا ده ساتگینی بر تو وامست

6 چنانکه باز نشناسد امامم رکوعم را رکوعست ار قیامست

7 خوشا جام میا، خوشا صبوحا خوشا کاین ماهرو ما را غلامست

8 دو زلفش دو شب و دو خال مشکین ظلام اندر ظلام اندر ظلامست

9 صبوح از دست آن ساقی صبوحست مدام از دست آن دلبر مدامست

10 غلام و جام می را دوست دارم نه جای طعنه و جای ملامست

11 همی‌دانم که این هر دو حرامند ولیکن این خوشیها در حرامست