1 چارچیز است آنکه بعد از رفتنش از محالاتست باز آوردنش

2 چون حدیثی رفت ناگه بر زبان یا که تیری جست بیرون از کمان

3 باز چون آری حدیث گفته را کس نگرداند قضای رفته را

4 باز کی گردد چو تیر انداختی همچنین عمری که ضایع ساختی

5 هر که بی اندیشه گفتارش بود پس ندامتهای بسیارش بود

6 تا نگفتی می‌توانی گفتنش چون بگفتی کی توان بنهفتنش

7 عمر را می‌دان غنیمت هر نفس چون رود دیگر نباید باز پس

8 هیچ کس از خود قضا را رد نکرد هر که راضی از قضا شد بد نکرد

9 هر که می‌خواهد که باشد در امان مهر می‌باید نهادن بر دهان

10 می‌سزد گر عمر را داری عزیز چون رود پیشش نخواهی دید نیز