1 بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر در همه عالم توئی از همه بدخوی‌تر

2 گیر که من نیستم هم ز خود انصاف ده تا به جهان کس شنید از تو جفاجوی تر

3 هستی خورشید حسن لاجرم از وصل تو هرکه به نزدیک تر از تو سیه روی تر

4 گفتم هستی چو گل هم خوش و هم بی‌وفا لیک نگفتم که هست گل ز تو خوشبوی‌تر

5 بود گناه من آنک با تو یگانه شدم نیست مرا ز آب چشم هیچ گنه‌شوی‌تر

6 تا دل من سوی توست بارگه صبر من هست به کوی عدم بلکه از آنسوی‌تر

7 در صف عشاق تو کمتر خاقانی است لیک به وصف تو در، اوست سخنگوی‌تر