دو هفته شد که زمن یار سرگران از طبیب اصفهانی غزل 52

1 دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد بطاقتی که ندارم مگر گمان دارد

2 نگاه گرم برویت که می تواند کرد چنین که روی ترا شرم در میان دارد

3 گر از بهشت برین دور داردم غم نیست مباد دورم از آن خاک آستان دارد

4 بیا بشکور ما ای که عافیت خواهی دیار ما نه زمین و نه آسمان دارد

5 بحیرتم که ز وادی گذشت یار و طبیب هنوز چشم بدنبال کاروان دارد