دو هفته رفت که ننواختی به از وحشی بافقی غزل 277

1 دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم

2 کرشمه‌ای که نکاهد ز حسن اگر بنوازی به لطف گاه به گاه و نگاه ماه به ماهم

3 میان ما و تو سد گونه خشم شد همه بیجا چنین مکن که مرا عیب می‌کنند و ترا هم

4 کدام ملک به توفان دهم کدام بسوزم که فرق تا به قدم سیل اشک و شعلهٔ آهم

5 فتاده‌ام به رهت چشم و گوش گشته سراپا بیا که گوش به آواز پا و چشم به راهم

6 مکن که عیب کنندت ز چون منی چو گریزی که نیکنامی جاوید از برای تو خواهم

7 چو وحشی از چمن وصل رستم اول وآخر سموم بادیهٔ هجر ، زرد کرد گیاهم