بسیار سالها به سر خاک از سعدی شیرازی غزل 1087

1 بسیار سالها به سر خاک ما رود کاین آب چشمه آید و باد صبا رود

2 این پنج روزه مهلت ایام، آدمی بر خاک دیگران به تکبر چرا رود؟

3 ای دوست بر جنازهٔ دشمن چو بگذری شادی مکن که با تو همین ماجرا رود

4 دامن کشان که می‌رود امروز بر زمین فردا غبار کالبدش در هوا رود

5 خاکت در استخوان رود ای نفس شوخ چشم مانند سرمه‌دان که در او توتیا رود

6 دنیا حریف سفله و معشوق بی وفاست چون می‌رود هر آینه بگذار تا رود

7 این است حال تن که تو بینی به زیر خاک تا جان نازنین که بر آید کجا رود

8 بر سایبان حسن عمل اعتماد نیست سعدی مگر به سایهٔ لطف خدا رود

9 یارب مگیر بندهٔ مسکین و دست گیر کز تو کرم برآید و بر ما خطا رود