چند گویی که مهر ازو بردار از سعدی قطعه‌ 17

1 دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

2 جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

1 کس به چشمم در نمی‌آید که گویم مثل اوست خود به چشم عاشقان صورت نبندد مثل دوست

2 هر که با مستان نشیند ترک مستوری کند آبروی نیکنامان در خرابات آب جوست

1 ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست با ما مگو به جز سخن دل نشان دوست

2 حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود یا از دهان آن که شنید از دهان دوست

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت