1 از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است پیغام آشنا نفس روح پرور است

2 هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای من در میان جمع و دلم جای دیگر است

1 عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست

2 هر که با شاهد گلروی به خلوت بنشست نتواند ز سر راه ملامت برخاست

1 اگر تو فارغی از حال دوستان یارا فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را

2 تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت