گواهی امین است بر درد من از سعدی شیرازی غزل 469

1 گواهی امین است بر درد من سرشک روان بر رخ زرد من

2 ببخشای بر ناله عندلیب الا ای گل نازپرورد من

3 که گر هم بدین نوع باشد فراق به نزد تو باد آورد گرد من

4 که دیده‌ست هرگز چنین آتشی کز او می‌برآید دم سرد من

5 فغان من از دست جور تو نیست که از طالع مادرآورد من

6 من اندر خور بندگی نیستم وز اندازه بیرون تو در خورد من

7 بداندیش نادان که مطرود باد ندانم چه می‌خواهد از طرد من

8 و گر خود من آنم که اینم سزاست ببخش و مگیر ای جوانمرد من

9 تو معذور داری به انعام خویش اگر زلتی آمد از کرد من

10 تو دردی نداری که دردت مباد از آن رحمتت نیست بر درد من