حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی از مرغ چمن زاغ و زغن را نشناسی
2 عمریست نفس سوخته ام حیف بسی هست کز مرغ قفس مرغ چمن را نشناسی
3 این با که توان گفت که با دعوی فطرت معنی نو و لفظ کهن را نشناسی
4 نشناسی اگر خار ز گل زاغ ز بلبل سهلست دریغا که سخن را نشناسی
5 خوشباش طبیب ارشنوی طعنه ز راهب افسوس که آن عهد شکن را نشناسی
ادامه توضیحات شاعر