حیف از تو که ارباب سخن از طبیب اصفهانی غزل 156

1 حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی از مرغ چمن زاغ و زغن را نشناسی

2 عمریست نفس سوخته ام حیف بسی هست کز مرغ قفس مرغ چمن را نشناسی

3 این با که توان گفت که با دعوی فطرت معنی نو و لفظ کهن را نشناسی

4 نشناسی اگر خار ز گل زاغ ز بلبل سهلست دریغا که سخن را نشناسی

5 خوشباش طبیب ارشنوی طعنه ز راهب افسوس که آن عهد شکن را نشناسی