حرفی است محبت که به گفتار از اسیر شهرستانی غزل 197

1 شمشیر تو قبله گاه سرها پروانه ناوکت جگرها

2 پرواز وفاست گلفشان تر بر باد دهیم بال و پرها

1 اگر ز درد نشانی بود فغان تو را شکستگی نکند صید استخوان تو را

2 به راه بیدلی خود چو عکس آینه باش که از تو شوق کند جستجو نشان تو را

1 چمن جلوه کن غبار مرا سبز کن باغ انتظار مرا

2 دل و یادش خدا نگهدارد در طلسم خزان بهار مرا