امشب خوش آشناست به رویش از نظیری نیشابوری غزل 42

1 امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما گویا حجاب سوخته از برق آه ما

2 از بس که می شدیم به حسرت جدا ازو خون می چکید روز وداع از نگاه ما

3 شغل محبت است که مانع ز طاعت است روز جزا بس است همین عذرخواه ما

4 دوزخ اگر به چاشنی آتش دل است اهل بهشت رشک برند از گناه ما

5 دل بی غمت مباد کزین فیض گشته است رحمت طفیلی نفس صبحگاه ما

6 صدسیل وصل آمده و صد کشت تازه شد هرگز نبود نشو و نما در گیاه ما

7 ما نخل ماتمیم «نظیری » ز ما حذر غمگین شود کسی که بود در پناه ما