سرمست اگر درآیی عالم به از سعدی شیرازی غزل 283

1 سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید خاک وجود ما را گرد از عدم برآید

2 گر پرتوی ز رویت در کنج خاطر افتد خلوت نشین جان را آه از حرم برآید

3 گلدسته امیدی بر جان عاشقان نه تا ره روان غم را خار از قدم برآید

4 گفتی به کام روزی با تو دمی برآرم آن کام برنیامد ترسم که دم برآید

5 عاشق بگشتم ار چه دانسته بودم اول کز تخم عشقبازی شاخ ندم برآید

6 گویند دوستانم سودا و ناله تا کی سودا ز عشق خیزد ناله ز غم برآید

7 دل رفت و صبر و دانش ما مانده‌ایم و جانی ور زان که غم غم توست آن نیز هم برآید

8 هر دم ز سوز عشقت سعدی چنان بنالد کز شعر سوزناکش دود از قلم برآید