شد وقت آنکه باز هوای چمن از حکیم سبزواری غزل 131

1 شد وقت آنکه باز هوای چمن کنم آمد بهار و فکر شراب کهن کنم

2 حاشا که با جمال جهانگیر عارضت نظاره جانب گل و برگ سمن کنم

3 در دوزخ از خیال توام دست میدهد دوزخ بیاد روی تو گلشن شکن کنم

4 بهر نثار مقدم تو هر دم از سرشک دامان خویش پر ز عقیق یمن کنم

5 تا دیده ام من اهرمن خال عارضت بر آن سرم که سجده بر اهرمن کنم

6 ز اسرار خویش آگهی اسرار را دهم چون با خود آیم و سفر از خویشتن کنم