شد وقت آن دیگر که من ترک شکیبایی از وحشی بافقی غزل 274

1 شد وقت آن دیگر که من ترک شکیبایی کنم ناموس را یک سو نهم بنیاد رسوایی کنم

2 چندی بکوشم در وفا کز من نپوشد راز خود هم محرم مجلس شوم هم باده پیمایی کنم

3 گر خواهیم در بند غم پای وفا در سلسله کردم میان خاک و خون زنجیر فرسایی کنم

4 تو خفته و من هر شبی در خلوت جان آرمت دل را نگهبانی دهم خود را تماشایی کنم

5 گفتم که خود رایی مکن گفت اینچنین باشد ولی وحشی کجا شیدا شود گر ترک خود رایی کنم