بود باغ جنان باغ الهی از قدسی مشهدی مثنوی 13

1 بی روی تو کارم همه با دیده تر بود تا دامن خاک از مژه‌ام لخت جگر بود

2 در گلشن اندیشه به یاد رخ و زلفت هر سو که شدم سنبل و گل تا به کمر بود

1 آتش مزاج من بگذار این عتاب را چین بر جبین ندیده کسی آفتاب را

2 گردون به دوستی نبرد پیچشم ز کار گردد زبون چو رشته دهد باز تاب را

1 ای دل می امید دگر بر تو حرام است کم‌حوصله‌ای خون جگر بر تو حرام است

2 نه رنگ وفاداری و نه بوی محبت در پرده شو ای گل که نظر بر تو حرام است