بود باغ جنان باغ الهی از قدسی مشهدی مثنوی 13

1 تا آفت غم لازمه طبع شراب است می بوی خوش و ساغر ما چشم خراب است

2 چون نشکندم دل، که ز پوشیدن رویت آن را که شکستی نرسد، طرف نقاب است

1 دستم ز جام عکس می لاله‌گون گرفت گل چیدم آنقدر که کفم رنگ خون گرفت

2 ممنون دُرد و صاف حریفان نمی‌شود چون نرگس آنکه ساغر خالی، شگون گرفت

1 ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما به دوستی که تو هم دل بشو ز کینه ما

2 ز خیره‌چشمی خود سوختم که یار امروز هنوز در عراق است از نگاه دینه ما