ممکن به خودیش بود و جودی نبود از نعمت‌الله ولی رباعی 133

1 بندهٔ ساقی ما شو تا شوی سلطان ما جان فدا کن تا شوی جانان ما ای جان ما

2 چشم صورت بین ببند و دیدهٔ معنی گشا تا ببینی بر سریر ملک دل سلطان ما

1 در آمد ساقی و آورد جام می برای ما منور کرد نور او سرای که سرای ما

2 همه می های میخانه به ما انعام فرمودند کرم بنگر که الطافش چه ها کرده به جای ما

1 این حضور عاشقان است الصلا صحبت صاحبدلان است الصلا

2 یار با ما در سماع معنوی است گر نظر داری عیان است الصلا