بود مجنونی از عطار نیشابوری الهی نامه 3137

1 بود مجنونی همیشه بی کلاه برهنه سر میشدی دایم براه

2 سائلی گفتش که ای شوریده نام برهنه سر از چه میباشی مدام

3 گفت سرپوشیده زن باشد نه مرد این سؤال بد که تو کردی که کرد

4 گفت پایت از چه باری برهنهست گفت ای احمق سری کو یک تنهست

5 چون برهنه میبود این سر مرا پای ازو نبود گرامی تر مرا

6 چون درین ره پای و سر در باختی قدر بی قدری خود بشناختی

7 خویشتن را در میان آوردنت هست سودی با زیان آوردنت