بود آن دیوانهٔ از عطار نیشابوری الهی نامه 3138

1 بود آن دیوانهٔ در اضطرار در مناجاتی شبی میگفت زار

2 کای خدا از تو نخواهم هیچ من یا دهی یا ندهیم بشنو سخن

3 سخت در خود ماندهام جان در خطر تا که از من این چه دادی واببر

4 این وجودم را که داری در زحیر مینخواهم هیچ میگویم بگیر

5 هرچه از دیوانه آید در وجود عفو فرمایند از دیوان جود

6 گرچه نبود نیک بپذیرند ازو پس بچیزی نیک بر گیرند ازو

7 هر بد او را مراعاتی کنند از نکو وجهی مکافاتی کنند