1 بود درعهد عمر مردی قوی چون ادا کردی نماز معنوی

2 خلق را در پیش خود بنشاندی شعر درمحراب خوش میخواندی

3 خواندن اشعار او بعد از نماز منکران گفتند با فاروق باز

4 گفت پیش او بریدم این زمان پیش او بردندش آخر مردمان

5 چون عمر را دید مرد از جای جست دست او بگرفت و در پیشش نشست

6 گفت فاروقش که تو بعد از نماز شعر خوانی شعرهای دلنواز

7 گفت چیزی می درآید غیبیم همچنان میخوانم از بی عیبیم

8 گفت برخوان مرد شعر آغاز کرد مرغ دل فاروق را پرواز کرد

9 شعر او در ذم نفس خویش بود حکمت باریک و دور اندیش بود

10 سخت دلخوش شد ز شعر او عمر حفظ کرد و باز میگفت آنقدر

11 گفت این شعرم که برخواندی تمام هم عمر این شعر میگوید مدام

12 شعر چون اینست تا بتوانیش جهد باید کرد تا میخوانیش

13 شعر نیک و بد تو از خود میکنی نیک اگر بد میکنی بد میکنی