تا چند دل تو چشمهٔ از امیر معزی نیشابوری رباعی 88

1 اَلمِنهٔ لله که به‌ اقبال خداوند شادند چه بیگانه و چه خویش و چه پیوند

2 المِنهٔ لله که مرا زهرهٔ آن است کایم گه و بیگاه به‌نزدیک خداوند

1 چون ز بُرج شیر سوی خوشه آمد آفتاب شد به ابر اندر نهان «حتی توارت بالحجاب»

2 ابر شد مانند چشم عاشقان اندر سِرشک مهر شد مانند روی دلبران اندر نقاب

1 اگر نشاط ‌کند دهر واجب‌ است و صواب که کرد خسرو روی زمین نشاط شراب

2 رخ نشاط برون آمد از نقاب امروز جو آتشی‌که مر او را زآب هست نقاب