1 چنین گفتست آن دانندهٔ پاک که هر کو در مُقامر خانهٔ خاک

2 چنان در پاک بازی سر بر افراخت که هرچش بود با یک دیده در باخت

3 گرفته توبه کرد و نیز نشکست نه بر بیهوده چشمی داد از دست

4 بتوبه گرچه در پیش صف آید ولی چشم شده کی با کف آید

5 عزیزا هر دمی کز دل برآری که آن بی ذکر حق ضایع گذاری

6 چو چشمی دان که در می‌بازی آن را تدارک کی توان کرد این زیان را

7 مده ازدست چیزی را که از عز نیاید نیز با دست تو هرگز