1 بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند کیمیا ساز است و اکسیری بسیمابی زند

2 من ندانم نور یا نار است اندر سینه ام این قدر دانم بیاض او به مهتابی زند

3 بر دل من فطرت خاموش می آرد هجوم ساز از ذوق نوا خود را به مضرابی زند

4 غم مخور نادان که گردون در بیابان کم آب چشمه ها دارد که شبخونی به سیلابی زند

5 ایکه نوشم خورده ئی از تیزی نیشم مرنج نیش هم باید که آدم را رگ خوابی زند