برون کشید ز پیچاک از اقبال لاهوری زبور عجم 17

1 برون کشید ز پیچاک هست و بود مرا چه عقده ها که مقام رضا گشود مرا

2 تپید عشق و درین کشت نا بسامانی هزار دانه فرو کرد تا درود مرا

3 ندانم اینکه نگاهش چه دید در خاکم نفس نفس به عیار زمانه سود مرا

4 جهانی از خس و خاشاک در میان انداخت شرارهٔ دلکی داد و آزمود مرا

5 پیاله گیرز دستم که رفت کار از دست کرشمه بازی ساقی ز من ربود مرا